Ο Δράκος (1956), Νίκος Κούνδουρος, Ντίνος Ηλιόπουλος πορτραίτο, αφίσα, αυθεντικός πίνακας ζωγραφικής
Ντίνος Ηλιόπουλος πορτραίτο
Ο Δράκος (1956) Νίκος Κούνδουρος, αφίσα, αυθεντικός πίνακας ζωγραφικής, πόστερ
45x 60εκ. (18″x 23,5″)
ακρυλικά χρώματα
καμβάς
Ο συγκεκριμένος αυθεντικός πίνακας ζωγραφικής δεν είναι διαθέσιμος.
Για να παραγγείλετε ψηφιακή εκτύπωση τού έργου, μπορείτε να επισκεφθείτε την “Print Shop” ιστοσελίδα μας, πατώντας το παρακάτω εικονίδιο.
Ο Δράκος (1956), η ταινία που καθιερώνει τον Νίκο Κούνδουρο ώς σκηνοθέτη
Ο Δράκος είναι ο τίτλος της ελληνικής κινηματογραφικής ταινίας παραγωγής 1956 του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου, βασισμένη σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Ντίνος Ηλιόπουλος στον πιο ασυνήθιστο αλλά και ίσως στον πιο σημαντικό ρόλο της καριέρας του. Τον πλαισιώνουν οι ηθοποιοί Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Αργύρης και Θανάσης Βέγγος.
‘Ηρωας της ταινίας είναι ένας ασήμαντος τραπεζικός υπάλληλος που ενώ ετοιμάζεται να περάσει μόνος τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς, τρομοκρατημένος συνειδητοποιεί ότι μοιάζει μ’ έναν κακοποιό που οι εφημερίδες αποκαλούν «Ο Δράκος». Λόγω της παρεξήγησης, η αστυνομία τον καταδιώκει και αυτός βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα καμπαρέ. Μες στη διφορούμενη γοητεία της νύχτας, μία συμμορία του υποκόσμου τον αντιμετωπίζει ως τον γνήσιο Δράκο και μία χορεύτρια του καμπαρέ τον συμπαθεί. Σταδιακά ταυτίζεται με τον καινούργιο του ρόλο, και η επιθυμία του να δραπετεύσει απ’ την γκρίζα του ζωή και να γίνει «κάποιος» τον ωθεί στο να ηγηθεί μιας ληστείας αρχαιοτήτων. Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, ο Δράκος βρίσκει τραγικό τέλος.
Η ταινία γυρίστηκε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Όταν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες το 1956 αντιμετώπισε εμπορική αποτυχία αλλά και επιθετικότητα μεγάλης μερίδας του τύπου. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εφημερίδες της εποχής «Εστία» και «Αυγή», κατηγόρησαν την ταινία ως ανθελληνική ζητώντας την επέμβαση του εισαγγελέα. Ο Δράκος αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου που συνδυάζει στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό αλλά και το Φιλμ νουάρ. Ανάμεσα στα προτερήματα της ταινίας είναι και η μουσική επένδυση, έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Βραβεύτηκε το 1960 στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της περιόδου 1955-1959.
Leave a Reply